kermanshah carpet – kermanshah rug -kermanshah hand knotted rug – kermanshah handmade rug -kermanshah rug history- kermanshah wool rug- kermanshah rugs for sale – kermanshah rug prices- antique kermanshah rugs rug value-  antique kermanshah rugs قالی کرمانشاه – فرش کرمانشاه -قیمت فرش کرمانشاه – قیمت فرش دستباف کرمانشاه – قیمت قالی کرمانشاه –  فرش دستبافت کرمانشاه – خرید قالی کرمانشاه – قالیچه کرمانشاه – نقشه کرمانشاه -طرح نقشه های قالی کرمانشاه – قالی بافی کرمانشاه – طرح قالی کرمانشاه –  kermanshah carpets – iran carpet – persian carpet -persian rug – persian rug –  rugs-kermanshah persian rug – kermanshah oriental rug – kermanshah oriental carpet

قالی کرمانشاه

در استان كرمانشاه، دار قاليبافی داری است عمودی و يا ايستاده و نقوش به كمك گره ای تركی بر متن قالی نقش می بندد، شيوه بافت دوپودی است. بدين ترتيب كه پس از دوانيدن پود كلفت كه در اصطلاح محلی «تونه پو» ناميده می شود، به بافت يك رج گره اقدام می شود، و در انتها پود نازك يا شليه پو را عبور می دهند. پشم مورد نياز قاليها، ابتدا از احشام منطقه تأمين می شد، ولی امروزه به واسطة افزايش روند توليد و كمبود آن، از پشم كارخانه ای نيز استفاده می كنند.
تولید فرش سیدعبدالهی که بوسیله تولید کننده ای به همین نام درکرمانشاه آغاز شد وافزایش طرح های دیگرکه متأثر از نقوش فرش ساروق ، کرمان و بیجار بود در واقع نشان دهنده سابقه بافت فرش شهری کرمانشاه درآغاز قرن حاضر شمسی است.
به طور کلی، فرشبافی اصلی و واقعی کرمانشاه راباید درمناطق روستایی وریشه آن ها رادرپهنه گسترده قالی بافی عشایری جستجوکردکه به قالی بافی تاریخی وکهنسالی ایران می پیوندد.قالی بافی به صورت یک فعالیت جنسی، باارزش خودمصرفی وبا نقشه های بومی و محلی‌ از سالها پیش‌ دربسیاری‌ ازروستاهاو درمیان‌عشایر منطقه‌کرمانشاه وجود داشته‌است.
نقشه‌های‌ محلی‌شناخته‌شده که‌نام‌ روستاهای‌ معینی‌ را بر خود دارند،گواه بارزی بر این امراست.از این جمله اند نقشه های کیونانی، حسین آبادی، اکبر آبادی، وغیره که به نام روستاهای کیونان، حسین آباد و اکبرآباد نامیده شده است. روستاهایی که نامشان براین نقشه ها،نشسته، زادگاه این نقشه ها بوده اندویا ممکن است بافندگانشان دراین موردتقدم یامهارت بیشتری داشته اند.

ویژگی های قالی بافی سنتی درمنطقه کرمانشاه :
1. درهمه جازنان بافنده قالی بودند
2. قالی کمتر برای عرضه به بازار بافته می شد.
3. درهمه جا دارها ایستاده (عمومی) بود.
4. گره قالی ترکی، پرزقالی بلند وبه اصطلاح پرگوشت بود
5. نقش ها هندسی وبومی خودمنطقه ودرمسیرمواردی متأثرازنقش های بومی مناطق مجاور بود.
6. رنگ ها اغلب گیاهی ومعدنی بودودرمحل تهیه می شد.دراغلب نقاط محدودبه چند رنگ اصلی موجوددرمنطقه بود.
7. قالی ها رامعمولاً دراندازه های 5/1×3 -2×3 -1×25/1 وکناره به اندازه 1×5 ذرع می بافتند.
8. مواد اولیه آن به خصوص نخ پشم درهمان روستا تهیه می شدبه عبارت دیگر قالی بافی روستایی وایلی هم خودکفا وهم خودمصرف بود.
9. رج شماربین 20 تا 30 بوده است.
این ویژگی ها رفته یاتحولاتی که در امر قالی بافی بوجود آمد تغییر یافت. ازجمله:
1. تغییردرابزارکار= تنها تغییر عمده ای که دراین مورد دیده میشود،تغییر نوع داراست .به نظر بافندگان بادارهای جدید کارراحت تراست وقالی هم صاف تروبهترازکار درمی آید.
2. تغییردراندازه قالی = بافت قالی کناره کم شده است وعلاوه براندازه های معمولی بافتن قالی های بزرگ دراندازه پشتی رواج یافته است.دراندازه های:
90×75 -160×110- 250×140 -3×2
3. تغییر درنقش = درنتیجه جاذبه بازار ،نقش های معمول درمناطق دیگرنیزبه منطقه وارد وبافته می شود.
4. تغییر رج شمار = فرش ها با رجشمار بالاتراز30تا40بافته می شود.
در فرهنگ قاليبافی كرمانشاه، واژة «گل» به معنی نقش به كار برده مي شود چنانكه در گل اكبرآباد (گل ترنجي) و غيره، منظور از گل، نقشه كلی قالی است. همچنين ريزه گل به معنی خرده نقشهاست . اين نقوش كه ابداع و ارائة آنها اختصاص به بوميان منطقه دارد، با نامهايی گوناگون از نتوع و ويژگيهای مخصوصی برخوردارند، به طوری كه نمونه آنها را در ديگر مناطق نمی توان يافت. در ميان اين مناطق، منطقة كنگاور و دينور، محل تلاقی نقشهای مختلف مناطق مجاور است.
در اين ميان «نقش بازو بندی» كه آن را در بعضی روستاهای سنقر «شيرين شكر» هم می نامند، تنها نقش بومی است كه هنوز هم بازار خوبی دارد. نقشه های متداول و مرسوم در منطقه، از چندين نقش شناخته شده تشكيل يافته اند، و اين نقشه ها عبارتند از: نقشه دار گل، بازوبندی سماوری، عبداللهی، اكبرآبادی، حسين آبادی، كيونانی كه به نام روستای كيونان از توابع دهستان بيلوار ناميده می شود، ولي در نزد تاجران و دلالان به نامهای خانم بافت و تخت جمشيدی نيز شهرت دارد.
هر يك از نقشهای مجموعه ای از خرده نقشها را در بر می گيرند. خرده نقشها نيز تعدادشان بسيار زياد است كه به تعدادی از آنها اشاره می شود:
پنجه، حوض، ماسي (به معني ماهي)، ملوچك (گنجشك)، ماهي، چراغ، ماه، خرس، قلاب، چكش، بازو (وردنه)، شمامه (دستنبو)، بازوبند، دارگل، بال، نان، ماه، شال، آفتابه، يقدان (صندوق و يخدان)، سماور، مسجد، پنجره، گل مرواريد، گل زنگوله، گل جقه، پرچم.
در قاليبافی غير از نقشه هايی كه فقط به منطقة كرمانشاه اختصاص دارند، نقوش غير بومی ديگری نيز كه هر يك به منطقة مخصوصی تعلق دارند در بازار پذيرفته شده اند. اين نقوش كه اكثراً به نام خاستگاه اوليه شان مشهورند عبارتند از: نقشة اُشبن كه متعلق به يكی از روستاهای نهاوند ، نقشة جوزان مربوط به منطقة ملاير ، نقشة بُرچِلو كه مربوط به منطقة اراك، ماهی درهم كه در كردستان و ماهی نقش بومی بيجار است .
قطع دستبافهای توليدی كه معمولاً در اندازه هاي 5/1*3 ذرع و 2*3 ذرغ و 1*25/1 ذرع (پنج چاركي) و كناره به اندازة 1*5 ذرع است، که امروزه با توجه به خواست بازار، تغييراتی یافته است.